Over de aflevering

Het is 19 oktober, Beurscrash Day. Het is alweer zesendertig jaar geleden dat Black Monday plaatsvond, de beurskrach in 1987, maar het staat in mijn geheugen gegrift. Het is de enige nacht dat mijn beleggingen mij wakker hielden. Dat is sindsdien nooit meer voorgekomen. Sell Down to the Sleeping Point (Verkoop tot je weer kan slapen), is een wijs beursgezegde. Ik heb deze les op een harde manier geleerd.

Het betekent waarschijnlijk ook dat ik sindsdien veel te veilig heb belegd en dus te weinig rendement heb gemaakt. Als je de kranten van toen erop naslaat, werden er diverse triggers en oorzaken gegeven. Zoals de Palestijnse opstand. En het feit dat aandelenkoersen al zolang aan het stijgen waren, dat een correctie niet kon uitblijven. Een andere verklaring vond men in het strakke monetaire beleid van de Fed na het Louvreakkoord. Daardoor daalde ook de geldhoeveelheid en dat is meestal een teken dat er een recessie aankomt. De trigger werd gevonden in de automatische handelssystemen. Als je het niet weet, kun je altijd de computer de schuld geven.

Zo te zien is zelfs achteraf verklaren niet altijd even makkelijk. Zou er morgen een crash komen, dan zou je ook nu bijna al deze verklaringen kunnen noemen. Ik kijk liever naar de fundamentele oorzaken van de crash. En die waren simpel, de rente steeg in rap tempo. Hij stond begin 1987 op 7% en vlak voor de beurscrash op 10%, terwijl tegelijkertijd de waardering van aandelen steeg. Aandelenbeleggers stonden erbij en keken ernaar. Tot het moment dat men het vertrouwen verloor en er paniek uitbrak.

En ook nu zien we weer een stijgende rente plus hoge waarderingen. Het geeft mij een beetje een 1987-gevoel. Maar aangezien u in deze column al genoeg sombere verhalen leest, zal ik het proberen van de positieve kant te benaderen. In 1987 stond de rente 10% en nu nog niet op de helft. En nu worden de winsten en de waarderingen gedreven door de Magnificent 7, de grote techfondsen, zoals Apple, Meta en Amazon. Daar blijven de winsten almaar stijgen, wat de economie ook doet. Of het nou een recessie wordt of een softlanding-scenario. Tenminste, daar gaan beleggers nu van uit. Maar goed, voorlopig worden de Amerikaanse winsten ietsje omhoog bijgesteld. Hoe je het ook wendt of keert, dat is positief.

Het belangrijkste verschil is misschien wel de risicopremie. Dat is het verschil op het verwachte rendement op aandelen en op obligaties. In 1987 daalde die van +1% naar -3%. Nu van +3% naar +1%. Dus nee, 2023 is geen 1987. Maar bedenk wel, de geschiedenis herhaalt zich nooit precies, maar rijmt wel. Dus ik sluit een lightversie van 1987 toch niet uit. Hè, ben ik toch weer somber. Maar misschien hoort dat er wel een beetje bij, op Beurscrash Day.

Over de column van Corné van Zeijl

Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via [email protected]. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.